Lieve Nadine,

Wat zijn de afgelopen dagen toch een ontzettend slechte film geweest. Het is allemaal zo onwerkelijk. Weet je noch dat ik op 1 april 1996 naast je kwam wonen, en hoe we voor het eerst wat afspraken. Ik liep met Nikita en jij kwam naar mij toe om te vragen of we misschien een keer samen konden spelen.
Dat was het begin van een bijzondere vriendschap. Ondanks dat we op sommige gebieden totaal verschilden pasten we goed bij elkaar. Hoe vaak hebben we wel niet in het weekend bij elkaar gelogeerd, hoeveel uur hebben we wel niet in de zitkuil in het hooi doorgebracht. Of hoe vaak hebben we ons wel niet verkleed. Ik zag laatst de foto's nog dat we samen met Iris ons super mooi verkleed hadden. En de vakanties, weet je nog de vakantie naar Rijs. Dat ik helemaal lek was geprikt en dat daar nog dat kalfje hadden gezien wat net was geboren. Of die keer naar Schiermonnikoog met mijn ouders dat we een tandem hadden.
Weet je nog die duin waar we iedere keer vanaf suisde en dat als je bijna beneden was snel een bocht moest maken want anders lag je in de bosjes, wat hebben we toen een lol gehad. En natuurlijk niet te vergeten dat we naar Sörenberg in Zwitserland zijn geweest, hoeveel uur hebben we daar wel niet in het zwembad door gebracht. En weet je het nog 'de neus'. Wat waren dat toch mooie vakanties.
De laatste jaren zagen we elkaar niet meer zo vaak, ik ging als eerste studeren in Alkmaar en jij vertrok een jaar later naar Amsterdam.
Maar ondanks dat we elkaar bijna niet zagen ben je altijd mijn vriendin gebleven, ik wist dat als er iets zou zijn ik altijd op je zou kunnen rekenen. Ik hoop dat jij er ook zo over dacht. Afgelopen vrijdag was het weer zoals vroeger, de Nadine die ik had leren kennen was terug. Je hebt mijn haar toen zo mooi ingevlochten voor mijn vaders feest en we hebben nog zo ontzettend leuk zitten praten over de toekomst.
Die avond was je ook op het feest en je straalde. Ik had nooit kunnen bedenken dat, dat de laatste keer zou zijn dat ik je zou zien. Zaterdag avond stortte even mijn wereld in, ik wist niet wat ik moest doen. Alles in mijn lichaam schreeuwde dat het niet zo was, maar toch was het zo.

Meissie, je zal voor altijd een bijzondere plek in mijn leven houden. Ik had nog zo graag de toekomst met je delen. Ik zal je ontzettend missen, kusjes A.